Jednostki miary
Przy rozpoczęciu pracy w rysunku należy określić jednostki miary i ich dokładność. Można to oczywiście zrobić później, jednak zaleca się na początku projektu.
Można w tych opcjach ustawić wyświetlane wartości jednostek. Długość może być Dziesiętna, Inżynierska, Naukowa, Architektoniczna albo Ułamkowa. Jednostki te można także ustawić w kreatorze rysunku albo poprzez funkcje JEDN. Ustawienia te są bardzo ważne, wpływają na to, w jaki sposób program interpretuje dane takie jak współrzędne, odsunięcie czy dystans oraz jak je wyświetla.
Format wprowadzanych danych 3D nie różni się od 2D, wciąż jest to opcja Dziesiętna, Inżynierska, Naukowa, Architektoniczna albo Ułamkowa. Zazwyczaj podczas korzystania z ZWCADa rysuje się w skali 1:1, a skaluje się obraz dopiero podczas przygotowywania do druku, jednak przed rozpoczęciem rysowania należy ustawić odniesienie punktów na rysunku do wartości rzeczywistych. Przykładowo, należy wybrać czy jedna jednostka na rysunku odpowiada stopie, metrowi czy mili, i w jaki sposób program liczy kąty. Dla obu tych funkcji należy również ustawić dokładność w miejscach po przecinku, jednak to odnosi się tylko do wyświetlanych danych na ekranie.
Przeliczanie jednostek rysunkowych
Jeśli rozpoczynając rysunek ustawisz jednostki w jakimś systemie miar (imperialne lub metryczne) a następnie zmienisz na ten drugi, należy jeszcze użyć polecenia SKALA by przeliczyć wymiary i długości. Konwertując cale na centymetry obiekt mnoży się przez 3,25, natomiast w drugą stronę ten współczynnik wynosi 1/325.
Sposoby na kąt
Możesz ustawić miejsce kąta 0, a także jego kierunek — zgodnie z ruchem zegara lub przeciwnie. Można także ustawić ich jednostki i dokładność — stopnie, minuty sekundy, grady, radiany albo jednostki geodezyjne.
Ustawianie współczynnika skali
Zamiast rysować w skali, rysuje się w pełnym rozmiarze, a skalę ustala się dopiero przy przygotowywaniu wydruku, choć warto mieć ją na uwadze. Oznacza to, że podczas rysowania linii o długości 40 cm, faktycznie takiej długości linia powstaje w programie. Dopiero podczas drukowania ustala się zmianę wielkości skali.
Poniższa tabela przedstawia wielkość skali oraz tekstu dla poszczególnych docelowych wartości. Należy pamiętać o tym, że wielkość tekstu też ulegnie zmianie, więc warto go wprowadzić w odpowiednim rozmiarze czcionki.
Przykładowo, planując wydruk w rozmiarze 1/8"=1'-0" twój współczynnik skali wynosi 1:96, a tekst w projekcie należałoby pisać w wielkości 12".
Warto mieć na uwadze, że skończony rysunek można wydrukować w dowolnej skali, pomimo tego, jaka była docelowa skala. Ponadto rysunki można drukować na papierze dowolnego rozmiaru, a dodatkowe zakładki można przygotować pod inny kąt i inną skalę.
Skalowanie
Poniższe czynniki pozwalają dostosować rysunek do przestrzeni Modelu i Arkusza:
- Tekst — polecenie STYL otwiera okno menu odpowiedzialne za właściwości tekstu jak np. wielkość, czcionka, styl itp. Wielkość tego tekstu powinna być dostosowana do wielkości wydruku.
- Wymiarowanie — polecenie WYMSTYL otwiera panel odpowiedzialny za styl wymiarowania, ale skalę można także zmienić poprzez polecenie DIMSCALE.
- Linie — żeby ustawić skalę dla linii w panelu Model użyj polecenia CELTSCALE lub LTSCALE, natomiast dla Arkuszy jest zmienna PSLTCALE.
- Kreskowanie — można to zrobić poprzez menu Kreskowania i Wypełnienia albo przez polecenie HPSCALE.
- Widok — tutaj przydatna może się okazać funkcja ZOOM, a dokładniej skala XP, która odnosi się do rozmiaru papieru.
Rozmiar rysunku
Możesz ustalić limit wielkości dla rysunku poprzez stworzenie niewidzialnych granic, dzięki czemu łatwo będzie dopasować rysunek do wielkości wydruku. Możesz to zrobić poprzez polecenie GRANICE albo wybierając je z menu Formatu. Należy wtedy postępować zgodnie z podpowiedziami z paska polecenia.
Siatka i tryb skoku
Siatka to zbiór kwadratów tworzących komórki, wyświetlających się na terenie określonym przez użytkownika, a domyślnie na całym rysunku. Nie jest ona jednak elementem rysunku — bardziej tłem, które ułatwia rysowanie, nie wyświetla się także na wydruku. Przy włączonym skoku do siatki kursor jest do niej przyciągany, co pozwala na większą precyzję podczas rysowania czy mierzenia. Warto tutaj zaznaczyć, że siatka i skok, mimo tego jak się łączą, to są to dwie odmienne funkcje. Można ustawić szerokość siatki i szerokość skoku, tak że nie będą się pokrywać. Siatka ma za zadanie być jedynie pomocą w formie odniesienia, natomiast skok jest precyzyjnym narzędziem.
W menu Opcji, w zakładce Wyświetlanie można znaleźć przycisk Kolor — w tym miejscu można zmienić kolor albo kolory linii siatki.
Skok izometryczny
Za pomocą tego narzędzia można stworzyć rysunki w dwuwymiarze, które symulują widok 3D. Opcja ta zawsze wykorzystuje trzy przygotowane plany: Górny, Lewy i Prawy. Nie są one modyfikowalne, a dodatkowo są pod kątem 30°, 90° i 150°.
Po włączeniu skoku izometrycznego, np. z paska na dole, można się przełączać pomiędzy płaszczyznami za pomocą klawisza F5. Poniższy przykład pokazuje perspektywy.
Lokalizacja względem obiektu
Ta funkcja pozwala na przyciąganie kursora do konkretnych obiektów, co daje najwyższą precyzję bez potrzeby znajomości dokładnych współrzędnych tych miejsc. Można dzięki temu dociągać linię do punktów charakterystycznych takich jak początek, koniec, środek, styczna, centrum okręgu itp.
Funkcje tą można włączyć na trzy sposoby:
- Narzędzia - Opcje rysunkowe,
- klawiszem F3,
- klikając na ikonę funkcji na pasku statusu.
Żeby zmienić to, jakie punkty będzie wykrywał program, należy kliknąć prawym przyciskiem myszy na ikonę funkcji i wejść w opcje. Można to zrobić także z poziomu menu Narzędzia - Opcje rysunkowe albo podczas rysowania przytrzymać Shift i wcisnąć prawy przycisk.
Warto tutaj zaznaczyć, że przyciągać można wyłącznie do obiektów wybranych w opcji funkcji i widocznych na ekranie. Co za tym idzie, nie da się przyciągać do obiektów na ukrytych warstwach czy pustych fragmentach przerywanych linii.
Poniżej menu opcji dla tego narzędzia, dostępne z panelu Narzędzia — Opcje.
